De Wanne

Op 23 april is het zover. Malmedy – Malmedy 2005 op een gedeeltelijk anders parcours, maar opnieuw met klassieke heuvels uit Luik – Bastenaken – Luik. Deze keer staat de beruchte Côte de Wanne op het programma. De heuvel waar Joop Zoetemelk zijn beroemde demarrage plaatste toen hij de klassieker De Waalse Pijl won.

De heuvel ook waar Hans Schumacher ooit, de toen zeer corpulente en nu zeer excentrieke Eddy Planckaert vlak voor de top inhaalde. De afstand zal niet veel verschillen van vorig jaar, iets meer dan 100 km. Hetzelfde geldt voor de zwaarte van het parcours. Het parcours vanuit Malmedy heeft een vrij lange aanloop naar de Côte de Wanne. Maar vergis je niet, echt vlak is het ook niet, veel vals plat. De Wanne zelf is 2,8 km lang en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 4,9%. Ogenschijnlijk een makkie als je het vergelijkt met de Côte de Rosier, ons welbekend. Die is 4 km lang en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 6,1%. Toch ervaren de meeste renners de Wanne als zwaarder. Dat komt omdat de helling zeer onregelmatig loopt met steeds verschillende stijgingspercentages. Je moet goed kunnen schakelen, niet te zwaar maar ook niet te licht rijden, anders kom je in de problemen. Mijn uitdaging als ploegleider is dat deze keer de gehele ploeg de rit gaat uitrijden. Vorig jaar hebben we mooie dingen gezien van onze jonge onervaren renners. Maar toch zat de bezemwagen op het einde te vol. Het verwijt aan de ploegleider, dat op het eind de Côte de Stoumont niet omschreven stond, verwijs ik naar de prullenbak. De basisconditie volstond nog niet. Dat moet dit jaar anders. Er zal eerst keihard gewerkt moeten worden aan een goede basisconditie, die vervolgens omgezet zal moeten worden in een uitstekende fietsconditie. En dat betekent veel kilometers maken als voorbereiding op Malmedy – Malmedy. In de volgende column HET GEHEIM VAN MARTOLI kom ik hier specifiek op terug.