De onzichtbare Beul
Zowel in de voorbereiding als in de koers is voeding naast trainingsarbeid essentieel. Dat geldt niet alleen voor professionele sporters maar ook voor serieuze amateurs. Ook de renners van 7BergenCycling zijn voortdurend met dit aspect van hun sport bezig. Wat kan ik wel eten en drinken en wat niet? In de voorbereiding is koolhydraten stapelen inmiddels een alom geaccepteerd fenomeen.
Dat was vroeger wel anders. Wim van Est en Wout Wagtmans aten een forse biefstuk voor de koers. De inzichten zijn inmiddels veranderd. Toen ik in 1988 in de Tour te gast was bij de Superconfexploeg van Jan Raas had de ploeg al begeleiding van een diëtist. Maar als gast in mijn jongensdroom kon ik ook met eigen ogen constateren dat de Amerikaanse ploeg met o.a. Eric Heiden ( ploegarts van de Amerikaanse schaatsploeg in Turijn ) in de vroege ochtend al aan de hamburgers en de frites zat. Andere opvatting over de effecten van de juiste voeding of gewoon een verschil in cultuur?
Wat eet een renner in de Tour de France per dag. Vorig jaar stond daarover een artikel in het AD.
Ontbijt: 4 broodjes,bord spaghetti,bord yoghurt,sportreep,koffie/thee.
Voor de start:3 broodjes, 3 taartjes, 2 sportrepen, 1 gel (dunne jam ).
Tijdens de etappe: 1 taartje,1 sportreep, 1 gel, 12 bidonnen ( water en vloeibare voeding).
Na de etappe: herstelshake, bord yoghurt, fruit.
Diner: salade, bord spaghetti, vis/vlees, aardappels, sperziebonen, bord yoghurt, stuk taart, fruit, vruchtensap.
Maar wat gebeurt er als je vergeet te eten of te drinken? Steven Rooks zag het onmiddellijk toen de onverslaanbaar geachte Indurain in een bergetappe ineens verslapte. De hongerklop zei hij tegen Mart Smeets. Een begrip wat niet meer is weg te denken. Andere renners noemen het de onzichtbare beul. Hennie Kuiper vertelt over een ervaring in Parijs – Roubaix.” Ik lag met een man of 10 voorop.Ik voelde me zo sterk dat ik de tweede bevoorrading aan me voorbij liet gaan. Ik was zo zeker van mijn zege. Ik had de plek al in mijn hoofd waar ik van ze weg zou rijden. Maar in plaats daarvan reden ze van mij weg. Ik kon ze gewoon niet meer bijhouden. Ik kwam niet meer vooruit en kwam pas in het vierde pelotonnetje in Roubaix aan”. Ook Raboploegleider Frans Maassen weer ervan mee te praten. In de Ronde van Stein stond hij op het punt om met Peter Harings het peloton te dubbelen. Het was een rondje van 2,5 kilometer. Maar ineens begon ik me hongerig en raar te voelen. Ik geloof dat ze in drie ronden mij hadden gedubbeld.
De renners van 7BergenCycling zullen het voedingsaspect niet mogen onderschatten, want anders wacht de onzichtbare beul.
